زمان... فقط زمان

مثلا بعد از پنج شش سال صدایش را بشنوی و از خودت بپرسی این صدا مگر چه داشت که این همه جادویم می کرد؟ نه آهنگ خاصی تویش پیدا کنی، نه لحن دلفریبی، نه حتا کلمات درست و درمان! یک صدای معمولی با حرفهایی پیش پا افتاده که از ذهنی معمولی و پیش پا افتاده برمی آید. راستی راستی عشق آدم را کور می کند. می خواهد عشق افلاطونی باشد یا عشق خیابانی.